زمین وآ سما ن شد نور باران چراغا ن شد همه چرخ مدور

به وجد آمد ستا ره ماه خندید به رقص آمد زمین ومهر ازهر

ز نه توی فلك از شوق برخا ست طنین دلكش الله و اكبر

چو ابلیس از ظهورش باخبرشد بنالید و بسختی شد مكدر

ز باران شها ب آ سمان ها بترسید و فراری شد مكرر

فرو غلتید پیكرهای سنگی مشوش شد دل مردان كافر

و سحر ساحران گردید باطل همه گشتند مسحور و مسحر

فرو خشكید آن دریای سا وه بیابان سماوه شد چو كوثر

چو شد آتشكده ناگاه خاموش و ایوان مدائن شد مكسر

مغان گشتند حیران و پریشا ن بلرزیدند شاهان ستمگر

ترك برداشت سقف هر كلیسا ز برق و صولت آ ن نور اظهر

كنون میلاد فخر العا لمین است كه شد بر مشرك و كا فر مظفر

به اذن نور ارض والسما وا ت شفیع پیروان شد روز محشر

علی عبدالوهاب